Ebeveynlik bir dalga gibidir, “güçlü bir şekilde gelip sessizce giden bir dalga gibi”..
Geçen okuduğum bir yazıda ebeveynlik bir dalga gibidir diyordu, “güçlü bir şekilde gelip sessizce giden bir dalga gibi” Ne zaman müdahale edeceğimizi, ne zaman çocuğumuzun mücadele etmesine izin vereceğimizi bilmek… bir dans aslında.
Bazen zor bir dans!
Örneğin pek çok evebeyn gibi benim için de çocuklarımın düşmesine izin verirken nefesimi tutup tekrar ayağa kalkmalarını izlemek zor bir deneyim.
Peki bu süreçte bize ne yardımcı olabilir diye düşündüğüm süreçte bulduğum cevaplara süper güçler adını koydum.
Yani çocuklarımızla birlikte süper güçlerimizi ve süper güçlü alışkanlıklarımızı geliştirmek:
Neler bunlar diye soracak olursanız, hemen sayayım:
✨ Birincisi öğrenmeyi öğrenme → Her düşüp ardından kalktığında öğrenilecek bir şey olduğunu hatırlamak.
✨ İkincisi merak → Çocuğumuzun kendi yolunu bulmasına, hayatı keşfetmesine şaşkınlıkla bakmak.
✨ Üçüncüsü hayal gücü → Onun gelecekte bu zorlukları aşarken nasıl güçleneceğini hayal etmek ve onun hayallerine eşlik etmeyi öğrenmek.
✨ Dördüncüsü yaratıcılık → Müdahale etmeden destek olmanın yeni yollarını bulmak. Onun kendi yolunu bulurken yaratıcılığını açığa çıkardığına şahit olmak.
✨ Beşincisi eleştirel düşünme → “Şimdi adım atmalı mıyım, yoksa geri çekilmeli miyim?” sorusunu sorarken onun yaptığı şey üzerine sorgulama yapması için sorular sormaya çocuğumu teşvik etmek.
Çünkü ebeveynlik, çocuğumuz için her şeyi yapmak değil; onlara kendi süper güçlerini bulabilecekleri alanı açmaktır.
O zaman son olarak gelsin sorumuz? Siz çocuklarınıza hangi süper güçlü alışkanlığı kazandırmak istiyorsunuz? Onun hangi süper güçlerini geliştirmesine eşlik ediyorsunuz?